Dag 4
Als
je net lekker ligt te tukken en je hoort een hoop herrie dan denk je:” hoe kan
dat nou?”
Al
snel blijkt dat zich nog een paar late gasten hebben aangemeld bij de uitbater.
En
aangezien iedere euro er een is zijn ze waarschijnlijk met veel egards ontvangen.
Als
je dan denkt helemaal alleen in een Albergue te zijn dan kan ik mij
voorstellen dat alle riemen los gaan.En als je dan ‘s morgens ineens meer
geluid hoort uit andere kamers, dan is dat even schrikken.
Dat
overkwam een drietal dames bij ons in de Hostal die heel laat aangereisd kwamen
uit Leon om de volgende dag ook een aantal dagen te gaan lopen op de camino.
Een
mooi gezicht als gelijktijdig de deuren open gaan en een van de dames, nog half
naakt, zich richting de herendouche spoed. Ik ben haar net voor, jammer!!
Het
wordt ook onmiddellijk stil nu ze ontdekken dat wij er ook zijn.
(Standaard
kwart voor zeven staan wij op.)
We
hebben de avond daarvoor al gekeken welke bakker er het eerst open is voor een
stevig ontbijt. Op slechts 100 meter kunnen wij al aanschuiven. Een reuze
croissant en nog wat goed bedoelde snacks en we kunnen weer los vandaag. Er
wacht een bijzonder zware dag. De weersvoorspellingen zijn dat het vandaag
zeker ver boven de 30 graden wordt. En dat op een van de zwaarste dagen van
deze onderneming met behoorlijk wat hoogteverschillen. Er zijn stijgingen tot
wel 35 procent over een zeer rotsrijke bodem en losliggend gesteente.
Wij
denken dat we zeker een uur of 6 nodig hebben als het er geen 7 worden,
Ook
de 3 dames beginnen aan hun avontuur. De stad uit hebben ze nog veel lol met
elkaar maar de stemming slaat snel om in gesteun en gekreun omdat het niet
allemaal vanzelf gaat.
In
het eerste stuk zit ook nog een prachtige brug en net als we die gepasseerd
zijn horen we boven ons hoofd een papagaai constant roepen:” Agua, Agua, Ola,
Ola”
.
.
Wat
zoveel betekent als Water, water, hallo, hallo.
Het
toeval treft dat deze vogel precies boven een barretje zit en ik de uitbater
verdenk hem daar te hebben gestald om zo mensen voor zijn terras te strikken.
We
hebben de pas er aardig in en zijn goed gewend aan het ritme van vroeg opstaan
en aan het dragen van de rugzakken.
Na
drie en een half uur nemen we een pauze om ook weer wat bij te eten en drinken.
En
dan duikt Anna ineens weer op. Ze wordt hartelijk begroet door ons.
Ze
vraagt aan ons of het goed is dat ze een stuk met ons oploopt.
En
tijdens de laatste paar uren horen we het een en ander van haar.
Ze
was tolkvertaalster in Spaans en Arabisch maar is bezig met omscholing als
verpleegster en wil dan in de ontwikkelingshulp.
En
dan komt ook het verhaal dat ze tijdens deze pelgrimstocht behoorlijk ziek is
geworden. Een nierbekkenontsteking was er de oorzaak van dat ze 3 dagen moest
rusten en een behoorlijke dosis antibiotica moest slikken.
Dat
betekent voor haar in Pontvedra het einde van deze tocht, omdat ze anders het
vliegtuig mist naar Berlijn.
Onwillekeurig
gaan mijn gedachten terug naar de dag dat ik Anna voorovergebogen zag liggen in
de brandende zon en dat met een behoorlijke dosis antibiotica in je lijf.
Zeer
gevaarlijk denk ik en gelukkig goed afgelopen.
Maar
triest is het wel als je er op verheugt om de camino tot een goed einde te
brengen.
Vlak
voor Pontevedra worden we opgevangen door een man op een fiets.
Hij
biedt ons een Sint Jacobs schelp aan. Hij is heel begaan met het fenomeen
pelgrim.Even later zegt hij dat er een pad is waardoor je niet in de brandende
zon hoeft te lopen( het is inmiddels 32 graden ) maar door het bos.
We
gaan op de uitdaging in en zien dat hij er een soort alternatieve camino van
gemaakt heeft, met zelf ontworpen richtingaanduiding.
Maar
wel lekker om onder de bomen het laatste stuk te wandelen en zeker voor Anna
want die zit er wel een beetje door zo te zien.
Met
een half uur zijn we aan de grens van Pontevedra en daar is gelijk de Albergues
perigrino en het station.
Wij
moeten nog een stuk verder op zoek naar de Hostal die we geboekt hebben.
En
dat is niet eenvoudig. Niemand kent het adres en ook de hostal niet.
Uiteindelijk
brengt een taxichauffeur redding en wijst precies waar moeten zijn.
Na
lekker opgefrist te zijn gaan we op zoek naar de Peregrina want die bestaat
ook.
Haar
beeltenis staat in een prachtig schelpvormig gebouw en zij is gelijk Patrones
van Pontevedra.
Ook bezoeken we nog de Basilica Santa Maria la Mayor
Ook bezoeken we nog de Basilica Santa Maria la Mayor
We
lopen de stad nog een beetje door en besluiten de dag met een maaltijd op het
terras. En dat is dag 4: heet en” zwaar”, maar de helft zit erop en nog steeds
lopen we met veel plezier!!